Dla niektórych miłość może przybrać formę obsesji.
Zaczyna się jak typowa komedia romantyczna - ona, on i uczucie. Potem dowiadujemy się, że nie jest tak kolorowo, bo on ma żonę. Film zamienia się w dramat młodej kobiety, która jest ciągle raniona przez mężczyznę, w którym się zakochała. On to zwykły drań, który umywa od wszystkiego ręce i którego nie obchodzi, co się stanie z dziewczyną.

I tu akcja robi zwrot o 180 stopnii, a z filmu robi się thriller. Nic nie jest takie, jak się wcześniej wydawało.

Pomysł na fabułę w "Kocha... Nie kocha!" jest bardzo ciekawy. Wydarzenia zostały przedstawione zarówno z punktu widzenia chorej osoby, jak również takie jakie były naprawdę. Myślę, że w życiu codziennym wbrew pozorom całkiem sporo jest takich przypadków, gdzie komuś wydaje się, że coś go łączy z drugą osobą i stwarza sobie swój własny świat. To, co najbardziej przerażało to słodki uśmiech Angelique, ślicznej jak laleczka. Kto by pomyślał, że kryje się za nim groźna psychopatka.

Film byłby bardzo dobry, gdyby nie zakończenie. Mam wrażenie, że twórcy chcieli zrobić tak często teraz spotykany przewrotny koniec i niestety przekombinowali. Scenariusz już sam w sobie był zaskakujący i nie było potrzeby, by zrobić widzowi niespodziankę po raz kolejny, tym bardziej, że odjęło to filmowi realizmu. No bo nie oszukujmy się [spoiler] - albo lekarz musiał być kompletnym idiotą, by nie zorientować się, że pacjentka nie jest wcale wyleczona, albo nasza słodka mała Angelique była mistrzem zbrodni na miarę Hannibala Lectera, której udało jej się wywieźć wszystkich w pole.

Niemniej jednak 6/10. Uważam, że warto obejrzeć ten film, bo wnosi powiew świeżości do swojego gatunku.